Zespół Szkół nr 1 w Suwałkach (1991- 2011)Zespół Szkół nr 1 składający się z III Liceum Ogólnokształcącego i Policealnego Studium Zawodowego, został utworzony 31 lipca 1991 roku decyzją ówczesnego Kuratora Oświaty w Suwałkach, Jarosława Zielińskiego. Dyrektorem został Waldemar Jabłoński, nauczyciel matematyki. Od września 1993 r. utworzono w szkole funkcję wicedyrektora, objęła to stanowisko Elżbieta Łuczaj, nauczycielka matematyki.Początki szkoły były wyjątkowo trudne. Mieściła się w zaniedbanym budynku przy ul. Wigierskiej 32, przejętym po Pogotowiu Opiekuńczym. Miała wspólne liczniki energii elektrycznej z sąsiadującą pralnią, a w budynku szkoły mieszkał jeszcze lokator, który „miał wyprowadzić się do końca października”. Na pierwszym posiedzeniu Rady Pedagogicznej (28.08.1991), w którym uczestniczyło ośmiu nauczycieli i dyrektor, ubolewano nad trudnymi warunkami lokalowymi i skromnym wyposażeniem. Szkoła dysponowała wówczas sześcioma salami lekcyjnymi i trzema pracowniami komputerowymi, po osiem komputerów w każdej, co stanowiło o jej nowoczesności. Przy budynku szkolnym od strony podwórza, znajdował się ogród. Barbara Okrój (biolog) miała za zadanie przygotować sadzonki na klomby przed szkołą, a Adam Bogusz, nauczyciel wychowania fizycznego i nauczyciele – wychowawcy wraz z uczniami mieli sprzątać teren wokół szkoły. Młodzież zajęła się też sprzątaniem piwnicy w celu pozyskania pomieszczenia na potrzeby samorządu. W trzecim roku istnienia szkoły, kiedy zrobiło się zdecydowanie za ciasno, byliśmy zmuszeni korzystać dodatkowo z pomieszczeń byłego przedszkola, oddalonego od budynku szkolnego o ok. 200m. (Osiedle II, 6a). Znamienna jest ocena warunków lokalowych szkoły, sformułowana w grudniu 1993 roku przez Jerzego Węsierskiego, wizytatora Kuratorium Oświaty: „Warunki lokalowe szkoły są fatalne (po byłym pogotowiu opiekuńczym i po byłym przedszkolu), nie spełniają odpowiednich wymogów. Lekcje wychowania fizycznego odbywają się w hali Ośrodka Sportu i Rekreacji. Najlepsze pomieszczenia dydaktyczne znajdują się w budynku byłego Przedszkola nr 5. Na dłuższą metę praca szkoły w tych warunkach nie jest możliwa. Wyposażenie w sprzęt i środki dydaktyczne zabezpiecza podstawowe potrzeby szkoły”. Z opinii uczniów zapytanych przez redaktorów gazety szkolnej Comme il faut (2/1992) co ci się w szkole podoba/nie podoba? dowiadujemy się, między innymi: „Podoba mi się, że szkoła jest „starą budą”, ze skrzypiącymi podłogami, pięknymi drzwiami i oknami”, „duży plac przed szkołą” albo nie podoba mi się: „nieprzyjemny zapach z rur kanalizacyjnych”, „ciasne wnętrze budynku, nie można swobodnie poruszać się po korytarzach”. Oczywiście wszyscy narzekaliśmy na ciasnotę, na braki w wyposażeniu pracowni, konieczność wędrowania do innych obiektów, ale też zżyliśmy się i ze sobą, i z naszą „starą budą”. Kiedy więc w sierpniu 1994 roku odbyła się wyczekiwana przeprowadzka do budynku przy ul. T. Noniewicza 83, opuszczaliśmy naszą pierwszą siedzibę z wyraźnym smutkiem.
|
Historia szkoły
|
